Przeżywamy wyjątkowy czas – Wielki Tydzień. Głębokie przeżycie i zrozumienie Wielkiego Tygodnia pozwala odkryć sens życia, odzyskać nadzieję i wiarę. Same Święta Wielkanocne, bez prawdziwego przeżycia poprzedzających je dni, nie staną się dla nas czasem przejścia ze śmierci do życia, nie zrozumiemy wielkiej Miłości Boga do każdego z nas. Wielki Tydzień ma tak wysoką rangę w liturgii Kościoła, że nie dopuszcza nawet uroczystości. Gdyby zaś takie wypadły, odkłada się je na czas po Wielkanocy i jej oktawie. Kontynuuj czytanie -->
Narodowe Święto Niepodległości upamiętnia dzień 11 listopada z 1918 roku, kiedy po 123 latach niewoli Polska powróciła na mapę Europy jako niepodległe państwo. Po latach rozbiorów, dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję w latach 1772-1795, powstaniach narodowych (insurekcji kościuszkowskiej 1794, listopadowym 1830 i styczniowym 1863), zmaganiach na różnych frontach, Polacy dzięki niezłomności, patriotyzmowi i bohaterstwu wywalczyli wolność. Kontynuuj czytanie -->
Szesnastego lipca wspominamy Najświętszą Maryję Pannę z Góry Karmel, jest to szczególny dzień dla wszystkich, którzy przyjęli szkaplerz. Piękno góry Karmel możemy podziwiać w czasie lektury Pisma Świętego. Poznajemy ją dzięki postaci Eliasza, który właśnie tam bronił czystości wiary Izraela w żywego Boga. Żył w niełatwych czasach, kiedy Izrael odstąpił od czystości religijnej, ulegając bałwochwalstwu. Eliasz próbował udowodnić Izraelitom, że Bóg Izraela jest jedynym i istniejącym Bogiem. Jego zabiegi niewiele dały, przyszło rozczarowanie i zawód. Bóg wyprowadził wtedy Eliasza na pustynię, na miejsce modlitwy. Ustawił go na wysokiej skale i objawił się Eliaszowi w postaci łagodnego szmeru powietrza. Dopiero modlitwa przepełniona poczuciem słabości i niewystarczalności pomogła prorokowi. Takie właśnie spotkanie człowieka z Bogiem potrafiło przemienić jego życie i serce. Modlitwa stała się klimatem odpowiednim do kontemplacji Słowa. Kontynuuj czytanie -->
Na wierze apostołów Piotra i Pawła opiera się Kościół. Bardzo różnili się od siebie. Jezus, powołując Szymona Piotra, uczynił rybakiem ludzi prostego galilejskiego rybaka. Szaweł z Tarsu przed spotkaniem Chrystusa pod Damaszkiem był dobrze wykształconym i gorliwym faryzeuszem. Trudno dziś wyobrazić sobie chrześcijaństwo bez tych dwóch ludzi, ich wrażliwości, szczerej i mocnej wiary oraz misyjnego zapału. Połączyła ich miłość do Jezusa, której ukoronowaniem stała się śmierć męczeńska. Dla tej miłości opuścili też swoją ojczyznę i wyruszyli do Rzymu, by tam głosić Dobrą Nowinę. Również każdy z nas jest hojnie obdarowywany przez Boga. Warto dzielić się wielkodusznie otrzymanymi darami i talentami z innymi. Dwaj Apostołowie świadczą, że prawdziwym uczniem Chrystusa jest tylko ten, kto potrafi śmiało podjąć dla Niego utrapienia, prześladowania, a nawet męczeństwo. Zarazem losy ich ukazują, że Chrystus nie opuszcza swoich prześladowanych Apostołów. Przychodzi im z pomocą, aby wybawić ich od niebezpieczeństw — jak np. uwolnienie Piotra z więzienia — lub by podtrzymywać ich w utrapieniach Kontynuuj czytanie -->
“Modlitwa przed Chrystusem Panem obecnym w Najświętszym Sakramencie przedłuża zjednoczenie z Nim, które wierni osiągnęli w Komunii świętej, i odnawia przymierze, pobudzające ich do zachowywania w życiu i obyczajach tego, co przez wiarę i sakrament otrzymali w sprawowaniu Eucharystii” (Komunia Święta i Kult Eucharystii poza Mszą Świętą, nr 58). Kontynuuj czytanie -->
Zmartwychwstały Chrystus <<przynosi>> Apostołom Ducha Świętego,
dając początek nowemu stworzeniu.
Przynosi Go za cenę swojego <<odejścia>>.
Podaje im tego Ducha jakby w ranach swojego ukrzyżowania:
<<pokazał im ręce i bok>>.
I w mocy tego ukrzyżowania Zmartwychwstały mówi do nich:
<<Weźmijcie Ducha Świętego!>>. Kontynuuj czytanie -->
Eucharystia to miłość, która staje się służbą. Jest to wspaniała obecność Chrystusa, który pragnie nakarmić każdego człowieka, zwłaszcza zaś najsłabszych, aby uczynić ich zdolnymi do drogi świadectwa pośród trudów świata. Nie tylko. Dając się nam jako pokarm, Jezus zaświadcza, że powinniśmy nauczyć się dzielić z innymi tym pokarmem, aby stał się prawdziwą komunią życia z osobami potrzebującymi. On się nam daje i prosi, abyśmy w Nim trwali, by czynić to samo. Kontynuuj czytanie -->
Szczęśliwy, kto sobie patrona Józefa ma za Opiekuna.
Niechaj się niczego nie boi, gdy św. Józef przy nim stoi Patronem… Kontynuuj czytanie -->