W niedzielę, 19 stycznia 2020 r., w dniu liturgicznego wspomnienia św. Józefa Sebastiana Pelczara, w roku, w którym obchodzimy 100 rocznicę poświęcenia naszego kościoła przez Świętego Biskupa, w naszej parafii miała miejsce uroczystość wprowadzenia relikwii św. Józefa Sebastiana, biskupa. Uroczystej Eucharystii przewodniczył abp senior Józef Michalik.
Józef Sebastian Pelczar urodził się 17 stycznia 1842 r. w Korczynie. Święcenia kapłańskie przyjął 17 lipca 1864 r. W latach 1865-1868 studiował w Rzymie, gdzie otrzymał doktoraty z teologii i prawa kanonicznego. W latach 1870-1877 pełnił funkcję wychowawcy alumnów oraz wykładowcy w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Począwszy od roku 1877 przez 23 lata sprawował funkcję profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a w latach 1882-1883 pełnił urząd rektora tej uczelni.
Mianowany biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej 27 lutego 1899 r., rok później zostaje jej ordynariuszem. Obejmując rządy w diecezji miał sprecyzowany program pracy duszpasterskiej powierzonej sobie owczarni, a najważniejsze jego elementy przedstawił podczas ingresu do katedry przemyskiej. Do głównych założeń pasterskiej posługi należały kontynuacja dzieła poprzedników w zakresie odbudowy religijno-moralnej diecezji oraz rozszerzanie pracy duszpasterskiej o dziedziny społeczne. Przeświadczony o potrzebie odnowy w Kościele, która winna rozpocząć się od stanu duchownego, zwrócił uwagę na podniesienie poziomu intelektualnego i formację religijną księży, począwszy od studiów seminaryjnych. W 1902 r. powołał do życia Niższe Seminarium Duchowne tzw. Collegium Marianum, przyczyniając się do wzrostu liczby powołań kapłańskich.
Bp J. S. Pelczar był człowiekiem modlitwy, ojcem ubogich, gorącym czcicielem Najświętszego Sakramentu, Najświętszego Serca Jezusowego i Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Wprowadził w życie szereg dzieł apostolskich, czego znamienitym przykładem jest założone w 1894 r. Zgromadzenie Sióstr Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Jako pasterz Kościoła przemyskiego zorganizował 3 synody diecezjalne, utworzył 61 samodzielnych placówek duszpasterskich, a za jego rządów wzniesiono ponad 100 nowych świątyń. Dbał o duchowy i materialny dorobek diecezji, a także rozwój kultury i sztuki sakralnej stanowiących dorobek przeszłości, dzięki czemu zasłużył na miano reformatora zatroskanego o duchowe oblicze diecezji, ale również jej organizację. Swą nieugiętą postawą bronił interesów narodowych, a życie społeczne kształtował w duchu chrześcijańskim, w myśl encyklik papieża Leona XIII. W 1906 r. powołał do życia Związek Katolicko-Społeczny stanowiący zalążek obecnej Akcji Katolickiej. Dał się poznać jako przyjaciel młodzieży, wybitny kaznodzieja, humanista dostrzegający potrzeby ubogich, ale nade wszystko jako człowiek modlitwy. Szczególną troską otaczał robotników tworząc dla nich organizację katolicką pn. „Przyjaźń” i Stowarzyszenie Opieki nad Terminatorami pw. św. Stanisława Kostki. Sprowadził do Przemyśla Księży Salezjanów, Braci Albertynów. Z Jego inicjatywy powstało w Przemyślu schronisko dla bezdomnych.
Za rządów bp. Pelczara, diecezja przemyska zyskała szczytne miano „pobożnej i uczonej”. Przemiany zapoczątkowane przez świętego Pasterza okazały się trwałe, a Kościół przemyski został dobrze przygotowany do mającej wkrótce nadejść, trudnej konfrontacji z ateistycznym komunizmem. Ordynariusz przemyski w swoim nauczaniu starał się demaskować fałszywe i bezbożne ideologie, próbujące budować ład społeczny bez mocnych podstaw moralnych oraz religijnych. Ostrzegał on swoich wiernych przed uleganiem zwodniczym hasłom, obiecującym zbudowanie raju na ziemi, a w rzeczywistości prowadzącym do nienawiści, upadku moralnego i do podziałów społecznych.
Zmarł w Przemyślu 28 marca 1924 roku w opinii świętości. Papież św. Jan Paweł II w 1991 r. zaliczył go w poczet błogosławionych, a 18 maja 2003 roku w Rzymie ogłosił go świętym. Św. bp Pelczar był i wciąż pozostaje skutecznym i sprawdzonym orędownikiem ludzkich trosk przed tronem Bożego Miłosierdzia.
Litania do św. Józefa Sebastiana
Kyrie, eleison, Chryste, eleison, Kyrie, eleison.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas,
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami,
Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami,
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami,
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, Królowo Polski, módl się za nami,
Święty Józefie Sebastianie, módl się za nami,
Gorliwy czcicielu Najświętszego Sakramentu,
Natchniony głosicielu tajemnicy Serca Jezusowego,
Krzewicielu czci Niepokalanej Dziewicy,
Gorliwy czcicielu i miłośniku Matki Bożej Królowej Polski,
Wierny synu Kościoła,
Wzorze teologów,
Niestrudzony pasterzu diecezji,
Budowniczy życia duchowego,
Przewodniku na drodze świętości,
Dobry synu Ojczyzny,
Nauczycielu jedności w narodzie,
Siewco braterskiej miłości,
Apostole odnowy moralnej,
Patronie dobrych wyborów życiowych,
Wzorze niezachwianej wiary,
Wzorze wierności łasce kapłaństwa,
Wzorze bogomyślnej pracowitości,
Niestrudzony pielgrzymie do sanktuariów Pańskich i Maryjnych,
Tercjarzu Zakonu świętego Franciszka,
Założycielu rodziny zakonnej,
Troskliwy ojcze dusz ci powierzonych,
Opiekunie ubogich,
Obrońco pokrzywdzonych,
Orędowniku naszych próśb przed tronem Boga.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
P. Wspieraj nas nieustannie, święty Józefie Sebastianie.
O. Abyśmy umocnieni Twoim przykładem mogli osiągnąć chwałę nieba.
Módlmy się.
Boże, miłości nieskończona, Ty powołałeś świętego Józefa Sebastiana, biskupa, do współpracy w dziele zbawienia ludzi, aby słowem, pismem i przykładem prowadził wiernych do Ciebie przez Najświętsze Serce Jezusa – źródło życia i świętości. Spraw, abyśmy na jego wzór coraz pełniej żyli Tobą i szerzyli Królestwo Twojej miłości wśród naszych sióstr i braci. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.