Boże Ciało to wyjątkowa uroczystość Najświętszego Sakramentu. I choć skupiamy się na pięknych, barwnych procesjach do czterech ołtarzy to zawsze zaczynamy od sprawowania Mszy świętej. Ona nas gromadzi w jedno. Jakże ważne, by przyjąć w tym dniu z wielkim szacunkiem i miłością do czystego serca Najświętszy Sakrament.
Pierwsze procesje w uroczystość Bożego Ciała odbywały się w latach 1265-75 w Kolonii, w Niemczech. Niesiono podczas nich krzyż z Najświętszym Sakramentem. Pod koniec XV w. procesje były już powszechne w Niemczech, Anglii, Francji, w północnych Włoszech i Polsce.
Bezpośrednią przyczyną ustanowienia święta Bożego Ciała były objawienia Julianny Cornillon z Francji, która w 1209 r. miała widzenia jasnej tarczy księżyca z zarysowaną ciemną plamą. Widzenia te zostały zinterpretowane jako skutek braku wśród świąt kościelnych dnia poświęconego Najświętszemu Sakramentowi.
Sens tego pójścia z Chrystusem poza Kościół, to doświadczenie obecności i bliskości Boga wobec każdego człowieka. Ksiądz Proboszcz podczas homilii zwrócił nam uwagę, że po tych samych ulicach, po których dziś przejdziemy z Jezusem, jutro będziemy szli przeżywając naszą codzienność. Może w tych samych miejscach, gdzie dziś klękaliśmy, jutro spotkamy bliźniego, oczekującego na autobus. Jak wtedy go potraktujemy, czy znajdziemy dla niego czas? Jak będzie wyglądać nasza wiara dzień po Bożym Ciele? Czy też będzie tak uroczysta i kulturalna? Te i inne pytania skłoniły nas do refleksji nad prawdziwością i szczerością naszej wiary. Musimy ciągle się pytać, czy Chrystus, którego żywego przyjmujemy nie zostaje uśmiercany, betonowany naszą obojętnością i grzesznością.
W tym roku procesja Eucharystyczna przeszła od kościoła do remizy strażackiej. Ołtarze były przygotowywane przez strażaków. Akcję Katolicką i mieszkańców z okolicznych domów. Mocą procesji i wyrazem wiary są zaangażowani parafianie, którzy niosą figury, obrazy czy feretrony. Pięknym zwyczajem jest dzwonienie dzwoneczkami nie tylko przez ministrantów, ale też przez młodszych chłopców. Niezastąpione zadanie otrzymują dzieci komunijne i rocznicowe, które z nazbieranych przez siebie kwiatów, tworzą pachnący i kolorowy dywan dla Jezusa Eucharystycznego.
Niech Jezus błogosławi nie tylko zagrody naszych domów, nasze obejścia i pola, ale przede wszystkim nasze serca, by zawsze były otwarte i przygotowane na przyjęcie wyjątkowego gościa z nieba – Jezusa.
Zdjęcia do obejrzenia w galerii.