25 marca, w Kościele, przeżywamy jako uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Ta uroczystość jest szczególnie dla nas ważna, gdyż pod takim wezwaniem jest przecież nasza parafia. Uroczystościom odpustowym przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ks. prałat Józef Niżnik – proboszcz parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Strachocinie.
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego jest obchodzona dokładnie 9 miesięcy przed Bożym Narodzeniem, przypomina nam o tym wielkim zdarzeniu, od którego rozpoczęła się nowa era w dziejach ludzkości. Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi, niewiasty z Nazaretu, by zwiastować Jej, że to na Niej spełnią się obietnice proroków, a Jej Syn, którego pocznie w cudowny i dziewiczy sposób za sprawą Ducha Świętego, będzie Synem samego Boga. Jedno pozdrowienie anioła, jeden dialog w Nazarecie i zgoda na przyjęcie Dziecka zmieniło bieg historii świata. Dało nam Króla, którego „panowanie nie będzie miało końca”. Maryja stała się bramą dla Jezusa, który jest obecny jako Bóg-Człowiek między nami. Bóg ma także plany wobec naszego życia i możemy je przyjąć jak Maryja. Zawierzajmy Maryi, jej kochającemu nas Sercu swoje życie i codzienne odpowiedzi na dokonujące się zwiastowanie: „Niech mi się stanie według Twego słowa.”
Modlitwa na Święto Zwiastowania Pańskiego
Boże, któryś w przeczystym żywocie Przenajświętszej Maryi Panny za Zwiastowaniem anielskim w ciało ludzkie Słowo swoje przyoblókł, spraw pokornie, prosimy, abyśmy, którzy Ją, prawdziwą Boga Rodzicielkę wyznajemy, za Jej miłościwą u Ciebie przyczyną wspomożeni byli. Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego łączy się w Polsce z obchodem Dnia Świętości Życia. W dniu w którym obchodzimy pamiątkę zwiastowania przez Posłańca Bożego Maryi Pannie, że zostanie Matką Syna Bożego, bronić chcemy każdego poczętego życia pod sercem każdej z matek na całym świecie. Jan Paweł II 26 stycznia 1980 r. w Rzymie powiedział: ” Człowiekiem jest również nienarodzone dziecko: co więcej, Chrystus w sposób uprzywilejowany utożsamia się z najmniejszymi; jak więc można nie widzieć szczególnej Jego obecności w istocie jeszcze nie narodzonej, spośród wszystkich istot prawdziwie najmniejszej, najsłabszej, pozbawionej jakiegokolwiek środka obrony, nawet głosu, która nie może protestować przeciw ciosom godzącym w jej najbardziej podstawowe prawa”. I dalej Jan Paweł II w obronie życia poczętego pisze w encyklice Evangelium vitae z 25 marca 1995 r: „Życie ludzkie jest święte i nienaruszalne w każdej chwili swego istnienia, także w fazie początkowej, która poprzedza narodziny. Człowiek już w łonie matki należy do Boga, bo Ten, który wszystko przenika i zna, tworzy go i kształtuje swoimi rękoma, widzi go, gdy jest jeszcze małym, bezkształtnym embrionem i potrafi w nim dostrzec dorosłego człowieka, którym stanie się on w przyszłości i którego dni są już policzone, a powołanie już zapisane w księdze żywota” (EV 61).
Każdy człowiek może powtórzyć za psalmistą, wysławiać Boga psalmem 139 i podziękować Mu za życie: „Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył. Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze i utkałeś mnie w łonie mej matki. Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył. Godne podziwu są Twe dzieła”.
Duchowa adopcja
Dzień 25 marca, jest też dniem szczególnym z racji rozpoczynającej się w tym dniu modlitwie zwanej potocznie: „duchową adopcją”. Pełna poprawna nazwa brzmi: „Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą”. Jest to adopcja duchowa dziecka poczętego zagrożonego zabiciem w łonie matki. Wyrażana jest osobistą modlitwą jednej osoby o ocalenie życia dziecka wybranego przez Boga Dawcę Życia. Trwa przez 9 miesięcy, okres wzrostu dziecka w łonie matki. Zobowiązanie adopcyjne, poprzedza przyrzeczenie, które je utwierdza. Osobom, które pragną wziąć udział w tej szczególnej sprawie polecamy strony z materiałami poświęconymi temu tematowi.
http://rodzina.przemyska.pl/informacje-3/duchowa-adopcja/
Codzienna modlitwa:
Panie Jezu – za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem świętego Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nienarodzonego o dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.