Zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością – taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym, abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili, abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy. Proszę was: abyście mieli ufność nawet wbrew każdej waszej słabości, abyście szukali zawsze duchowej mocy u Tego, u którego tyle pokoleń ojców naszych i matek ją znajdowało, abyście od Niego nigdy nie odstąpili, abyście nigdy nie utracili tej wolności ducha, do której On wyzwala człowieka, abyście nigdy nie wzgardzili tą Miłością, która jest największa, która się wyraziła przez Krzyż, a bez której życie ludzkie nie ma ani korzenia, ani sensu. Proszę was o to…
św. Jan Paweł II
Każdy człowiek, który ma otwarte oczy serca, pragnie pomyślności swojej ojczyzny – tej ziemi, na której wzrósł, i tych ludzi, pośród których dojrzewał; pragnie pomyślności ziemskiej ojczyzny, aby ona była mu właściwą drogą do ojczyzny ostatecznej – niebieskiej. Polskie doświadczenia wskazują na szczególny związek między Kościołem i narodem. Taka jest bowiem nasza polityczna rzeczywistość, że ilekroć pogwałcona była wolność narodu, tylekroć zagrożona była wolność Kościoła w Polsce. Dla przykładu wystarczy wspomnieć prześladowanie Kościoła katolickiego w zaborze rosyjskim i pruskim, represje wobec duchowieństwa podczas hitlerowskiej okupacji i antykościelną politykę zależnych od Związku Radzieckiego władz PRL. Ci bowiem, którzy chcieli zniszczyć nas jako naród, dobrze wiedzieli, jakie znaczenie dla zachowania naszej narodowej tożsamości ma Kościół katolicki i dlatego nie pozwalali mu na swobodną działalność. Utrata narodowej wolności zawsze oznaczała dla nas utratę pełnej wolności Kościoła. Dlatego Kościołowi nie może być obojętna kondycja naszego narodu, ani jego suwerenność. Nikt nie powie chyba, że Kościół w Polsce niepotrzebnie angażował się w tworzenie zrębów naszej państwowości przed z górą tysiącem lat czy bronił polskich interesów wobec oskarżeń krzyżackich na soborze w Konstancji. Podobnie nikt nie kwestionuje słuszności zaangażowania Kościoła w Polsce w obronę naszej niepodległości i w powstania narodowe, począwszy od insurekcji kościuszkowskiej, aż po ostatni zryw Solidarności. Nikt wreszcie nie ma za złe zaangażowania politycznego ojcu Augustynowi Kordeckiemu, broniącemu Jasnej Góry przed Szwedami, księdzu Ignacemu Skorupce, towarzyszącemu młodym żołnierzom w obronie Warszawy przed Armią Czerwoną, biskupom polskim piszącym list do biskupów niemieckich, ani ks. Jerzemu Popiełuszce, który upominał się o godność człowieka w zniewolonej Polsce.
Nasza niepodległa Ojczyzna weszła w trzecie tysiąclecie dziejów chrześcijaństwa. Powierzmy Bożej opatrzności nasz naród, naszą wolność, nasze dzieje i naszą przyszłość. Idźmy polskimi drogami, drogami naszych ojców ku przyszłości z Chrystusem. Niech narodowe Święto Niepodległości uwrażliwi nas na sprawy, społeczne i narodowe. Niech ożywi pamięć, która ogarnia dzieje zrywów i powstań, klęsk i zwycięstw wielu pokoleń Polaków, którym na sercu leżało dobro Ojczyzny. Niech nam uświadomi, z jak wielkiego dorobku przeszłości korzystamy. Nie zmarnujmy tego ogromnego dziedzictwa. Podejmujmy wciąż trud odpowiedzialności za przyszłość naszego kraju. Niech Bóg błogosławi naszą Ojczyznę.
Mieszkańcy Izdebek, jak co roku 11 listopada, zgromadzili się wieczorem na Mszy św., celebrowanej przez Księdza Prałata Józefa Kasperkiewicza i Księży Wikariuszy, by dziękować Panu Bogu za odzyskaną niepodległość i modlić się w intencji Ojczyzny. Okolicznościową homilię wygłosił ks. Paweł Ostafiński. Następnie uczestnicy, na czele z pocztami sztandarowymi OSP w Izdebkach i Szkoły Podstawowej Nr 2 w Izdebkach, przemaszerowali do Grobu Nieznanego Żołnierza, by tam polecać Bożemu Miłosierdziu tych, którzy oddali swoje życie za Ojczyznę. Tradycyjnie, dalszy ciąg uroczystości miał miejsce w budynku szkoły, gdzie młodzież gimnazjalna pod kierunkiem nauczycieli przygotowała wyjątkową uroczystość z okazji Narodowego Święta Niepodległości – Wieczornicę Poezji, Pieśni i Tańca pod nazwą „11 listopada – pamiętamy”.
