Wspomnienie Matki Bożej Fatimskiej, Matki Boskiej Kalwaryjskiej, Wniebowzięcie Matki Bożej, Matki Bożej Królowej, Matki Boskiej Częstochowskiej, pielgrzymki do stóp Maryi – tak wygląda sierpień w Polsce.
Sierpień to miesiąc wspomnienia dwóch świętych wybijających się w szerzeniu kultu Maryi – św. Bernarda z Clairveaux, jednego z najwybitniejszych ludzi średniowiecza, i św. Maksymiliana Marii Kolbego, którego postaci i działalności nikomu nie trzeba przedstawiać.
To również miesiąc Cudu nad Wisłą – polskiego zwycięstwa nad bolszewikami, miesiąc Powstania Warszawskiego i miesiąc narodzin „Solidarności”.
Maryja jest bardzo bliska Polakom. Zawsze była bliska. Mijają wieki. Zmienia się ciągle otoczenie człowieka, ale on sam pozostaje taki sam, ze swoimi pragnieniami, lękami, żądaniami, potrzebami, grzechami, cnotami. Dlatego Maryja zawsze pozostanie dla każdego z nas wzorem, bez względu na czasy.
Sierpień jest miesiącem pierwszych dojrzałych owoców, miesiącem żniw (nie bez przyczyny od dawnego narzędzia żniwiarzy nasi dziadowie nazwali go sierpniem), miesiącem dożynek, licznych pielgrzymek i abstynencji alkoholowej. Miesiącem wielkiego trudu rolników, ale też wielkiej radości z jego owoców.
W naszej parafii, jak co roku, odbyły się pielgrzymki do Kalwarii Pacławskiej (pod przewodnictwem ks. Pawła Ostafińskiego) i Starej Wsi (pod przewodnictwem ks. Pawła Pietryki), gdzie znajduje się cudowny obraz przedstawiający Zaśnięcie i Wniebowzięcie Matki Bożej. Pielgrzymka jest oddechem i przerwą w codziennej monotonii, bo daje człowiekowi choć trochę odmienności od zwykłego życia. Jest ulgą w troskach życia, które dla wielu stanowią dokuczliwy ciężar. Pielgrzymka jest przede wszystkim aktem kultu. Pielgrzym idzie do Sanktuarium po to, żeby spotkać się z Bogiem, przeżyć Jego obecność, oddając Mu adorującą cześć i otwierając prze Nim swoje serce.
17 sierpnia przeżywaliśmy nasze parafialne dożynki, dziękując za plony, za owoce ziemi i naszej pracy. Wszystkim rolnikom składamy serdeczne „Bóg zapłać” i wspieramy modlitwą. By być dobrym jak chleb, trzeba poznać jego ciężar właściwy – czas zasiewu, czas wzrostu, cierpliwe oczekiwanie na dojrzałość i trud zbiorów. Być może wielu z nas nie zna i nie pozna formy zmagania się z ziemią i właśnie dlatego jeszcze bardziej winniśmy szanować tych, dzięki którym na naszym stole jest chleb.
Matko Boża, Matko Dni Sierpniowych! Jesteś naszą Nadzieją, prowadź nas ku swemu Synowi, byśmy byli godni miana Jego Synostwa.