W uroczystość Bożego Ciała Kościół pragnie w sposób szczególny uczcić rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii i zarazem przypomina tę najradośniejszą i jednocześnie niepojętą prawdę, że Pan Jezus daje się nam codziennie jako pokarm dla naszej duszy.
Celebrację święta rozpoczyna uroczysta Msza święta, a po jej zakończeniu następuje procesja – przeżywana jako publiczne wyznanie wiary. Pan Jezus obecny w Najświętszym Sakramencie, otoczony rzeszą miłujących Go wiernych przemierza ulice naszych miast i wsi. Jego Boskie Ciało, niesione przez kapłana w monstrancji ukrytej pod baldachimem, przejdzie obok naszych domów, aby nam pobłogosławić i powiedzieć, że jesteśmy Jego ukochanymi dziećmi, że cieszy się naszymi codziennymi radościami, pomaga nam dźwigać ciężar choroby, cierpienia.
Uroczysta procesja zatrzymuje się przy czterech ołtarzach przyozdobionych obrazami, gałązkami brzóz i kwiatów. Ołtarze symbolizują cztery strony świata, cztery żywioły i cztery Ewangelie.
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej ustanowił w 1246 r. w belgijskiej diecezji Liège biskup Robert z Thourotte, na skutek widzeń św. Julianny z Cornillon. W 1263 r. we włoskiej Bolsenie miał miejsce cud eucharystyczny: hostia w rękach wątpiącego w przeistoczenie księdza zaczęła krwawić. Następstwem tych zdarzeń było ustanowienie tej pięknej uroczystości dla całego Kościoła. Uczynił to papież Urban IV w sierpniu 1264 r. jako zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu, która w Wielki Czwartek nie może być uroczyście obchodzona ze względu na powagę Wielkiego Tygodnia. Decyzję tę zatwierdził papież Klemens V w 1314 roku. W Polsce Boże Ciało jest obchodzone od 1320 roku najpierw w diecezji krakowskiej, a od XV wieku w całym kraju.
Zróbcie Mu miejsce, Pan idzie z nieba,
Pod przymiotami ukryty chleba.
Zagrody nasze widzieć przychodzi
I jak się dzieciom Jego powodzi.
Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana,
Przed Twoim Bogiem zginaj kolana,
Pieśń chwały Jego śpiewaj z weselem,
On twoim Ojcem, On Przyjacielem.
(Franciszek Karpiński)