„Świadectwo wiary sługi Bożej Pauliny Jaricot do dziś pobudza wiernych, by starali się lepiej poznawać i kochać Chrystusa, niestrudzenie włączając się w dzieło nowej ewangelizacji” (Benedykt XVI)
Niebo nachyliło swe ucho, by wsłuchać się w żarliwe prośby pielgrzymujących do sąsiedniej Przysietnicy 1 października 2022 roku tych, dla których modlitwa różańcowa jest antidotum na wszelkie bolączki tego świata. Wierzyć to bowiem popatrzeć na rzeczywistość trochę inaczej i z odwagą podejmować działania często wykraczające poza nasze możliwości.
Tegoroczna pielgrzymka przypadła w 190 rocznicę ustanowienia przez Papieża Grzegorza XVI Żywego Różańca listem apostolskim Benedicentes Domino z dnia 27 stycznia 1832 roku. Ponadto 22 maja bieżącego roku miała miejsce beatyfikacja Pauliny Jaricot – niezwykłej kobiety, która całe swe życie poświęciła rozkrzewianiu wiary na świecie i stała się założycielką jednego z największych dzieł misyjnych w Kościele – Żywego Różańca. Papież Jan Paweł II nazwał różaniec skarbem Kościoła i zachęcał do jego odkrywania w kontekście Pisma świętego i codziennego życia.
Modlitewne spotkanie rozpoczęło się zawiązaniem wspólnoty, a następnie nabożeństwem, które poprzedziła procesja z poświęconymi przez Księdza Biskupa Krzysztofa Chudzio obrazami błogosławionej Pauliny. Rozważania składały się z siedmiu etapów: rodzina, nawrócenie, misje, początek Żywego Różańca, rozwój Żywego Różańca, formacja członków oraz praca i krzyż. Równocześnie podejmowana była modlitwa wspólnotowa w intencji rodzin, o przemianę serc, w intencji misji, dziękczynna za Żywy Różaniec, błagalna o nowe Róże Różańcowe, o rozwój duchowy oraz o siłę do niesienia krzyża. W wygłoszonej konferencji diecezjalny moderator Róż Różańcowych Ksiądz Prałat Jan Smoła – proboszcz parafii pw. świętego Marcina w Przysietnicy przypomniał historię powstawania róż, a także doniosłą rolę błogosławionej Pauliny dla rozwoju tego dzieła, które jest w naszej ojczyźnie ciągle żywe. Kulminacyjny moment sobotniego wydarzenia w naszej parafii stanowiła Eucharystia, której przewodniczył Ksiądz Arcybiskup Adam Szal – metropolita Archidiecezji Przemyskiej. Słowo Boże wygłosił Arcybiskup senior Józef Michalik, który odniósł się do hasła tegorocznej pielgrzymki i poszukiwania lekarstwa na zagrożenia duchowości, lęki i niepokoje naszych czasów. Rodzące się trudności życiowe wymagają od nas postawy odważnego opowiedzenia się za Chrystusem jako Panem dziejów i u Niego trzeba szukać ratunku i odpowiedzi na najtrudniejsze sytuacje. Wzorem dla nas niech będzie Maryja, która zaufała całkowicie Bogu. Na dowód tego przywołana została scena w Kanie Galilejskiej i padły znaczące słowa – tak jak Bóg potrzebował Maryi, tak potrzebuje każdego z nas. Gdy mówimy, że czasy są trudne, pomyślmy, że nigdy nie było łatwo. Na trudne czasy mamy niezwykłych ludzi. Ksiądz Arcybiskup zachęcał, by w nas obudziła się niezwykłość i byśmy starali się w obliczu trudności dostrzegać obecność Pana Boga w życiu, dążyli do zbawienia i spotkali się z Panem po skończeniu ziemskiej wędrówki. W homilii pojawiła się również troska o rodzinę, o katolickie wychowanie dzieci oraz czynne uczestnictwo w Kościele, tak mocno atakowanym w ostatnich czasach. Gdy jesteśmy zjednoczeni z Maryją, szatan ucieka, ale miejmy tego świadomość, że zło można zwalczać poprzez modlitwę. Na zakończenie ksiądz Arcybiskup Michalik postawił pytanie – Jak przyjmujemy miłość Pana Boga, czy potrafimy właściwie wykorzystać Jego dary i czy umiemy z Nim współpracować? Zachęcił także, by mniej narzekać, a więcej się modlić, szczególnie za cierpiących i żyjących w kłamstwie, za przeżywających trudności.
Na podstawie tekstu Zofii Dąbrowskiej.