13 maja 1917 roku w Fatimie, w Portugalii, Najświętsza Dziewica ukazała się trojgu dzieciom: Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi. Poleciła im modlitwę, zwłaszcza różańcową, i pokutę za grzeszników, a dla uproszenia pokoju w świecie – nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi.
13 maja 1917 roku Bóg przychodzi do człowieka nie bezpośrednio, lecz przez człowieka. Maryja jest najdoskonalszym potwierdzeniem, że Bóg daje udział człowiekowi w swoim dziele przemienienia ziemi w swoje królestwo. Bóg wierzy w człowieka. To wielka godność ale i dramat, bowiem człowiek jest bardzo zawodny i ciągle paraliżuje i przekreśla plany Boga. Bóg przychodzi przez Maryję, która od pierwszego TAK wypowiedzianego w zwiastowaniu, od wyruszenia do Elżbiety nigdy już nie zatrzyma się w drodze. Nawet z nieba będzie przychodzić i pracować dla Boga. Ta, która żyje pełnią wiecznego szczęścia chce być z grzesznym światem. Bóg przez Maryję ponawia swoje zaufanie, swoją wiarę w człowieka. Wszystkie tajemnice fatimskie mówią jedno: dzieje świata, los ludzkości jest także w naszych rękach. Nie ma fatalizmu, mrocznego przeznaczenia. Zamiast fatalizmu i rozpaczy, że nic nie da się zrobić, że tak musi być, otrzymujemy do reki narzędzie, które może zmienić historię świata. To różaniec. Fatima to także wezwanie do ponownego odkrycia nabożeństwa do Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, odprawianego w pierwsze soboty miesiąca jako wynagrodzenie za wszelkie grzechy wymierzone przeciwko Jej Sercu.
Dwoje spośród trojga młodych wizjonerów z Fatimy – Hiacynta i Franciszek Marto, zostało w dzisiejsze przedpołudnie ogłoszonych świętymi. Dokonał tego papież Franciszek na początku Mszy świętej odprawianej w tamtejszym sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w dniu setnej rocznicy pierwszego objawienia Matki Bożej z 1917 r. Stali się oni najmłodszymi świętymi Kościoła katolickiego, którzy nie są męczennikami. Obecnie trwa proces beatyfikacyjny trzeciej wizjonerki, Łucji dos Santos.
W kazaniu papież Franciszek wskazał na nadzieję, którą ludzkość żyje dzięki człowieczeństwu Chrystusa. To człowieczeństwo Zbawiciel przyjął od swojej matki, która jest zarazem naszą matką. „To on upokorzył się i wszedł na krzyż, aby nas odnaleźć i pokonać w nas grzech” – zwrócił uwagę Ojciec Święty.
Fatimska nasza Pani, Dziewico Różańcowa,
Słoneczna, pełna łaski, Matuchna i Królowa.
Fatimska nasza Pani, potężna Twa przyczyna,
Orędowniczko nasza, nadziejo Ty jedyna.
Bądź z nami w każdy czas i nie opuszczaj nas.
Dla Ciebie śpiewamy ku Tobie wołamy dziś wraz:
Matko Fatimska, módl się za nami. Niepokalana.
Niepokalana Słoneczna Pani Niewinna, czysta jak lilii kwiat,
Różaniec święty trzymasz w swej dłoni I do pokuty przyzywasz świat.
Fatimska Matko, błagamy Cię Na dzieci swoje zwróć oczy swe,
Nie daj nam zginąć, od grzechu chroń, A gdy zbłądzimy podaj swą dłoń.
Niepokalana Słoneczna Pani Żądasz, by każdy dźwigał swój krzyż,
Unikał grzechu, co Syna rani, Kierując myśli ku Tobie wzwyż.
Niepokalana Słoneczna Pani Usłysz pokornej modlitwy głos,
Tobie swe serce niesiemy w dani, By je nie spotkał zawodu los.
List Episkopatu Polski z okazji 100. rocznicy objawień fatimskich